Postęp w każdej dziedzinie wiedzy, w tym także w fizjoterapii, tworzą ludzie, którzy poświęcają się jej z całym oddaniem i zaangażowaniem. Mówi się o nich, że są Mistrzami, poszukującymi ciągle nowych rozwiązań w postępowaniu leczniczym zgodnie z potrzebami i oczekiwaniami chorych. Potrafią w swojej działalności tworzyć zespoły ludzkie, zjednoczone w realizacji wielkich projektów edukacyjnych. Takim człowiekiem jest profesor Andrzej Zembaty i dlatego Krajowa Rada Fizjoterapeutów nada Panu Profesorowi Prawo Wykonywania Zawodu Fizjoterapeuty z numerem pierwszym. Życiorys profesora Andrzeja Zembatego Profesor Andrzej Zembaty urodził się 21 kwietnia 1935 roku w Jaśle i po przeniesieniu się rodziny do Sanoka w 1953 roku w tym mieście uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1954 roku rozpoczyna studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie i po ich ukończeniu w 1958 roku rozpoczyna pracę zawodową jako nauczyciel wychowania fizycznego. Po ukończeniu specjalizacji z gimnastyki leczniczej i po uzyskaniu tytułu specjalisty z tej dziedziny w 1960 roku rozpoczyna pracę w Szpitalu Chirurgii Kostnej założonym przez Profesora Adama Grucę w podwarszawskim Konstancinie. Profesor Andrzej Zembaty pracuje tam pod kierownictwem Profesora Mariana Weissa współtwórcy „Polskiej Szkoły Rehabilitacji”. Równocześnie, do 1967 roku Profesor Andrzej Zembaty współpracował z oddziałem rehabilitacji neurologicznej w „Królewskiej Górze” (Konstancin), gdzie zajmował się problemami zastosowania różnych metod fizjoterapii w leczeniu pacjentów, cierpiących na postępujące zaniki mięśniowe i udary mózgu. Należy wspomnieć, że opiekę medyczną i naukową nad tym sanatorium sprawowała profesor Irena Hausmanowa-Petrusewicz najwybitniejsza w owym czasie w Polsce i bardzo znana w świecie specjalistka chorób nerwowo-mięśniowych. Lata tej współpracy pozwoliły profesorowi Andrzejowi Zembatemu pozyskać ogromne doświadczenie kliniczne i wiedzę teoretyczną z neurologii i ortopedii, które potem tak skutecznie wykorzystywał w pracy nauczyciela akademickiego Po trzech latach pracy w szpitalu prof. Andrzej Zembaty podejmuje dodatkową pracę jako nauczyciel zawodu w Medycznym Studium Zawodowym Fizjoterapii, gdzie obok pracy dydaktycznej, współtworzy ogólnopolski program nauczania fizjoterapii, który był przez wiele lat obowiązującym w tych placówkach. W kolejnych latach pracy, zostaje mianowany kierownikiem metodycznym działu kinezyterapii i skierowany na oddział dziecięcy celem poprowadzenia rehabilitacji dzieci z chorobą Heinego-Medina. Jego dokonania zawodowe spowodowały, że profesor Marian Weiss powierza profesorowi Zembatemu stanowisko szefa metodycznego całego STOCER-u, a następnie kieruje na oddział amputacji kończynowych z poleceniem opracowania metod fizjoterapii pacjentów po amputacjach kończyn dolnych. W tym też czasie Andrzej Zembaty rozpoczyna współpracę dydaktyczną i naukową z Katedrą Rehabilitacji Leczniczej Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, gdzie wykorzystując doświadczenia z pracy klinicznej w Konstancinie i w 1971 roku, otwiera przewód doktorski: „Dynamiczne i morfologiczne możliwości kikuta w procesie sterowania protezą”. Jednocześnie Andrzej Zembaty uzyskuje tytuł specjalisty II stopnia z rehabilitacji narządu ruchu i neurologii Z chwilą zaangażowania się na AWF profesora Andrzeja Zembatego, zmienia się pod jego kierunkiem zakres szkolenia specjalistów z tej dziedziny i znacząco się poszerza. Między innymi powołano na kierunku wychowania fizycznego odrębną 2-letnią specjalizację z zakresu gimnastyki leczniczej z podstawową bazą dydaktyczną w Konstancinie. Podczas 2 lat studiów jeden dzień w tygodniu wyróżniający się studenci wychowania fizycznego studiują w Konstancinie i na różnych oddziałach uzyskują gruntowną wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu fizjoterapii ortopedycznej, neurologicznej i pediatrycznej.
