Informacje

KWARANTANNA

Zmiany dotyczą odbywania kwarantanny.

Osoby wykonujące zawód medyczny, w tym również fizjoterapeuci, nie muszą poddawać się obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu w następujących sytuacjach:

• w przypadku skierowania na test w kierunku wirusa SARS-CoV-2

oraz

• w przypadku narażenia na chorobę wywołaną wirusem SARS-COV-2 (COVID-19) lub pozostawania w styczności z źródłem biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących tę chorobę (m.in. osobą zakażoną), jeżeli osoba ta będzie codziennie przed rozpoczęciem pracy, przez okres co najmniej 7, dni od dnia kontaktu z źródłem czynników chorobotwórczych badana testem antygenowym.

Wprowadzono automatyczne odbywanie kwarantanny przez osoby prowadzące wspólne gospodarstwo domowe lub zamieszkujące z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Kwarantanna rozpoczyna się od dnia uzyskania pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 i kończy 7 dni od dnia zakończenia izolacji osoby, z którą prowadzi się wspólne gospodarstwo domowe lub zamieszkuje.

W takim przypadku nie jest wydawana decyzja organu inspekcji sanitarnej.

Podstawą do wypłaty wynagrodzenia za okres nieobecności w pracy z powodu obowiązku odbycia kwarantanny jest oświadczenie złożone przez ubezpieczonego.

W przypadku objęcia przez inspekcję sanitarną osoby kwarantanną, izolacją albo izolacją w warunkach domowych, informację o tym umieszcza się w systemie teleinformatycznym – IKP. Informacja o objęciu osoby kwarantanną, izolacją albo izolacją w warunkach domowych może być przekazana ustnie, za pośrednictwem komunikatora lub telefonu (wcześniej regulacja ta nie dotyczyła osób objętych izolacją albo izolacją w warunkach domowych).

Utrzymano obowiązujące od 24 października 2020 r. wyłączenie z obowiązku odbycia kwarantanny osoby, która zakończyła hospitalizację, odbywanie izolacji lub izolacji w warunkach domowych z powodu stwierdzenia zakażenia wirusem SARS-CoV-2.

SZKOLENIA ZAWODOWE DLA ZAWODÓW MEDYCZNYCH

W rozporządzeniu rozszerzono zakres wyjątków od zakazu organizowania zgromadzeń, zezwalając na szkolenia lub egzaminy w ramach kształcenia w zawodach medycznych. Pamiętać należy, że każdorazowo to organizator szkolenia ponosi odpowiedzialność za ich organizację i bezpieczeństwo uczestników szkoleń.

Powyższe zmiany zostały wprowadzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 1931) , które wchodzi w życie od 3 listopada 2020 r. oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz. U. poz. 607, z późn. zm.).

Linki do rozporządzenia:

https://dziennikustaw.gov.pl/D2020000193101.pdf

https://dziennikustaw.gov.pl/D2020000194201.pdf

APEL PREZESÓW SAMORZĄDÓW ZAWODÓW MEDYCZNYCH

z dnia 30 października 2020 r.  

do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów w sprawie działań Państwa w zakresie ochrony zdrowia w czasie epidemii

W dobie nasilającej się w niepokojący sposób drugiej fali epidemii Prezesi samorządów zawodów medycznych apelują do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz do Prezesa Rady Ministrów o podjęcie wszelkich mieszczących się w zakresie prerogatyw obu urzędów działań zmierzających do poprawy działania systemu ochrony zdrowia oraz do zapewnienia pracownikom medycznym jak najlepszych warunków świadczenia pacjentom pomocy medycznej.

Samorządy zawodów medycznych obawiają się, że:

• przy tak dynamicznie rozprzestrzeniającej się epidemii,
• przy powszechnie znanych bolączkach polskiego systemu ochrony zdrowia,
• przy podejmowaniu w rozmaity sposób prób rozbicia jedności środowiska medycznego,
• przy pojawiających się próbach dyskredytowania osób wykonujących zawody medyczne,
• przy braku realnej współpracy władzy ze środowiskami medycznymi przy tworzeniu przepisów prawa dotyczących funkcjonowania ochrony zdrowia w czasie epidemii, może nas czekać głęboka zapaść systemu ochrony zdrowia, którą odczują przede wszystkim nasi pacjenci.

Obowiązkiem władzy publicznej w tych trudnych dla ochrony zdrowia czasach jest wysłuchanie głosu środowisk medycznych. Nikt nie wie lepiej, jaka jest rzeczywista sytuacja w placówkach medycznych udzielających pomocy pacjentom, niż przedstawiciele zawodów medycznych. Według informacji przekazywanych nam przez naszych członków oraz osoby odpowiedzialne za kierowanie podmiotami leczniczymi, sytuacja już dzisiaj jest dramatyczna, a zapewne będzie jeszcze gorsza. Personelu jest za mało, a warunki pracy skrajnie trudne. Do tego dochodzi jeszcze obawa o własne życie i zdrowie. Praca wykonywana przez personel medyczny jest obecnie tak ciężka, że docierają już sygnały o zasłabnięciach w czasie dyżurów, a także o naszych koleżankach i kolegach walczących o własne życie pod respiratorami. Dramatyczna sytuacja naszych pacjentów jest z kolei powszechnie znana z przekazów medialnych.

Samorządy medyczne są zbulwersowane faktem, że w sytuacji, kiedy trzeba myśleć o tworzeniu „tarczy antykryzysowej dla służby zdrowia”, w parlamencie pojawia się projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19, który nie był w ogóle poddawany konsultacjom społecznym ani omawiany z organizacjami zrzeszającymi osoby wykonujące zawód medyczny. Ustawa ta zostaje uchwalona 27 października 2020 r. praktycznie bez możliwości zabrania głosu przez którąkolwiek z organizacji medycznych, a już jeden dzień po uchwaleniu tej ustawy uchwalana jest przez Sejm jej nowelizacja (druk sejmowy nr 717) uzasadniona koniecznością konwalidacji błędu, który miał miejsce podczas rozpatrywania w Sejmie poprawek Senatu. Wszystko to całkowicie kompromituje proces tworzenia prawa w tak ważnej sprawie jak ochrona zdrowia w czasie epidemii.

Samorządy medycznych zawodów zaufania publicznego uważają, że jest kilka spraw o fundamentalnym znaczeniu dla systemu ochrony zdrowia, które trzeba pilnie wprowadzić, aby umożliwić dalsze jego działanie. Wśród nich należy koniecznie wymienić m.in. ustalenie szczególnych zasad finansowania placówek ochrony zdrowia dotkniętych skutkami epidemii. Dotychczasowe zasady rozliczania się z publicznym płatnikiem ustalone przez epidemią stanowczo nie spełniają swojej roli w czasie epidemii i zagrażają dalszemu funkcjonowaniu wielu palcówek ochrony zdrowia. Dla placówek komercyjnych, bardzo silnie dotkniętych skutkami epidemii, konieczne jest stworzenie specjalnej tarczy pomocowej, tak aby uchronić je przed widmem upadku. Komercyjna ochrona zdrowia zapewnia opiekę zdrowotną bardzo wielu pacjentom, stanowi niezbędne, komplementarne ogniwo dla działalności publicznej ochrony zdrowia, dlatego Polska nie może sobie pozwolić na zamykanie tych placówek. Konieczne jest także zaprzestanie wszelkich prób dzielenia środowisk medycznych. Należy wreszcie zrozumieć, że niezależnie od miejsca pracy (szpital, przychodnia, karetka czy gabinet prywatny), wykonywanego zawodu, poziomu kwalifikacji, my wszyscy jesteśmy powołani do niesienia pomocy naszym pacjentom i jesteśmy im niezbędni, szczególnie teraz. Nie sprzyja jedności środowiska medycznego przyznawanie tylko niektórym osobom wyższego wynagrodzenia za pracę przy zwalczaniu COVID-19, podczas gdy niewątpliwie wszyscy zasługują na taki dodatek. Nie sprzyja bezpieczeństwu naszej pracy fakt, że nie wprowadzono dotychczas powszechnego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków dla osób wykonujących zawody medyczne. Wciąż czekamy także na przepisy łagodzące odpowiedzialność karną, cywilną i zawodową za nieumyślne uchybienia, które mogą w czasie epidemii pojawić się w naszej pracy.

Środowiska medyczne z wielkim rozczarowaniem przyjęły brak realnej współpracy władz publicznych ze środowiskami medycznymi w czasie epidemii i fakt, że kolejno wprowadzane w czasie epidemii przepisy marginalizują nasze zdanie.

Apel samorzadow zawodow medycznych do Prezydenta i Premiera - w sprawie ochrony zdrowia w czasie COVID

Po interwencji Krajowej Izby Fizjoterapeutów ogłoszono doprecyzowanie rozporządzenia w sprawie ograniczeń w rehabilitacji.

Ograniczenia dotyczą rehabilitacji leczniczej w trybie stacjonarnym i co ważne – rozszerzono zakres wyjątków, w których ograniczeń się nie stosuje.

Krajowa Izba Fizjoterapeutów po ogłoszeniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 października 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zwróciła uwagę na problemy interpretacyjne związane z wprowadzonymi ograniczeniami z zakresu rehabilitacji leczniczej i zaapelowała do Ministra Zdrowia o niezwłoczne wprowadzenie zmian i doprecyzowanie obecnie obowiązującego rozporządzenia poprzez dostosowanie, zgodnie z deklaracjami podanymi podczas konferencji w dniu 23 października 2020 r. (pismo KIF prezentujemy poniżej).

Na skutek interwencji Prezydium Krajowej Rady Fizjoterapeutów Rada Ministrów w dniu 30 października 2020 r. wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, które zostało opublikowane w Dz. U. z 2020 r. poz. 1917.

Rozporządzenie przewiduje zmiany w § 7b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 1758, z późn. zm.) polegające na doprecyzowaniu ograniczenia w zakresie zaprzestania rehabilitacji leczniczej. Zgodnie z najnowszą nowelizacją ograniczenia te dotyczą rehabilitacji leczniczej realizowanej w trybie stacjonarnym.

Jednocześnie rozszerzono zakres wyjątków, w których wprowadzone ograniczenie wykonywania działalności leczniczej nie ma zastosowania. Dotyczy to:

• przypadków, w których nie tylko zaprzestanie rehabilitacji, ale i jej nierozpoczęcie grozi poważnym pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta,
• świadczeń udzielanych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym obejmujących kardiologiczną telerehabilitację hybrydową,
• świadczeń stacjonarnych w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 31d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, udzielanych pacjentom w ramach ciągłości i kontynuacji leczenia, przeniesionych bezpośrednio z ośrodka leczenia ostrej fazy choroby, w rozumieniu tych przepisów oraz rehabilitacji leczniczej dla pacjentów po przebytej chorobie COVID-19.

Do odwołania warunkiem rozpoczęcia rehabilitacji leczniczej w ośrodku rehabilitacyjnym w systemie stacjonarnym w przypadku, w którym zaprzestanie lub nierozpoczęcie rehabilitacji grozi poważnym pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta, jest negatywny wynik testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, z materiału pobranego w terminie nie wcześniejszym niż 6 dni przed terminem rozpoczęcia turnusu rehabilitacyjnego. Zlecenia na wykonanie testu diagnostycznego dokonuje ośrodek rehabilitacyjny będący podmiotem wykonującym działalność leczniczą, do którego pacjent został skierowany na rehabilitację leczniczą. Testy te są finansowane ze środków publicznych. Wymóg wykonania testu oraz jego finansowania ze środków publicznych stosuje się również do działalności polegającej na organizowaniu turnusów leczniczo-profilaktycznych i readaptacyjno-kondycyjnych.

Powyższe regulacje obowiązują z mocą wsteczną od 24 października 2020 r.

Link do opublikowanego rozporządzenia: https://dziennikustaw.gov.pl/D2020000191701.pdf

Poniżej prezentujemy odpowiedź MZ, potwierdzającą że „świadczenia opieki zdrowotnej z zakresu rehabilitacji leczniczej realizowane w warunkach ambulatoryjnych, domowych, ośrodka lub oddziału dziennego są udzielane od 24 października bez ograniczeń”.