Fizjoterapeuci w Polsce mają status samodzielnego zawodu zaufania publicznego.
Ta wyjątkowa pozycja jest zastrzeżona tylko dla kilku wybranych profesji. Jest też wyrazem szczególnego zaufania i łączy się z przekonaniem, że taki profesjonalista zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą i praktykami, w oparciu o standardy i rekomendacje jest w stanie samodzielnie podejmować decyzje zawodowe, zawsze z myślą o tym, co najlepsze z punktu widzenia pacjenta oraz społeczeństwa.
Samodzielność jest jednym z fundamentów naszego zawodu, zawartych w Ustawie o zawodzie fizjoterapeuty. Formalnie została ona usankcjonowana kilka lat temu, jednak w praktyce wielu z nas wdrażało jej zasady w życie od lat.
Fizjoterapeutów jako samodzielny zawód cechują:
- wysokie kwalifikacje i kompetencje zawodowe poparte przygotowaniem praktycznym,
- czynności zawodowe wykonywane osobiście,
- szczególna więź o charakterze osobistym między fizjoterapeutą a pacjentem oparta na zaufaniu, czemu służy też tajemnica zawodowa, a nie tylko na wiedzy i kompetencjach,
- wysoki poziom moralny fizjoterapeuty, wynikający z etosu zawodowego oraz zasad zawartych w kodeksie etycznym fizjoterapeuty, co daje gwarancję odpowiedzialności za najwyższe dobra jakimi są zdrowie i życie pacjenta,
- samodzielność i niezależność w podejmowaniu decyzji,
- odpowiedzialność za wykonanie świadczenia, w tym odpowiedzialność zawodowa.
Wykonywanie wolnego zawodu należy do swoistego rodzaju “posłannictwa zawodowego”, opartego na szczególnych wymogach w zakresie kwalifikacji zawodowych oraz cech charakteru osób wykonujących ten zawód.
Podejmując samodzielne decyzje powinniśmy się kierować:
- obligatoryjnie, w każdej sytuacji przepisami prawa, takimi jak ustawy, rozporządzenia, zarządzenia;
- wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej i w oparciu o najlepsze praktyki.
W ocenie indywidualnego przypadku powinniśmy kierować się wytycznymi i rekomendacjami:
- krajowymi, np. Krajowej Izby Fizjoterapeutów, towarzystw naukowych, GIS itp.
- międzynarodowymi, np. WCPT, WHO.
Często spotykamy się w komunikatach organów, podmiotów i instytucji, z którymi współpracujemy oraz w niektórych dyskusjach, także tych prowadzonych na forach internetowych, z oczekiwaniem, że zarówno KIF, jak i pozostałe wspomniane powyżej instytucje powinny określać szczegółowo, co wolno, a czego nie wolno robić fizjoterapeutom. Taki stan rzeczy godziłby jednak w samodzielność naszego zawodu.
Podkreślamy z całą mocą, iż wszystkie rekomendacje i zalecenia stanowią swoisty drogowskaz do postępowania. Mają ułatwić podjęcie decyzji, jednak to fizjoterapeuta każdorazowo przyjmując pacjenta podejmuje SAMODZIELNĄ decyzję o warunkach jego przyjęcia i sposobie prowadzenia fizjoterapii, odnotowując w dokumentacji medycznej pacjenta wszelkie informacje wymagane przepisami prawa, w tym dotyczące stanu zdrowia i stanu funkcjonowania oraz wdrożonego postępowania fizjoterapeutycznego.
Pamiętajmy, że rozporządzenie z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania przewiduje dokonywanie wpisów w dokumentacji medycznej, w szczególności w karcie indywidualnej opieki fizjoterapeutycznej, przez fizjoterapeutę sprawującego opiekę nad pacjentem lub realizującego plan postępowania fizjoterapeutycznego. Dotyczy to także dokumentacji medycznej prowadzonej w podmiotach leczniczych, w tym udzielających świadczeń szpitalnych oraz świadczeń stacjonarnych, innych niż szpitalne.
Apelujemy o zgłaszanie do Krajowej Izby Fizjoterapeutów wszystkich bezprawnych działań, które ograniczają lub w jakikolwiek sposób naruszają samodzielność zawodową fizjoterapeutów: [email protected]
