PL

Rehabilitacja osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności

Od 1 lipca zmiany w korzystaniu z fizjoterapii dla osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności:

Ustawa z dnia 9 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności precyzuje zakres wsparcia osób, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, w dostępie do świadczeń opieki zdrowotnej, usług farmaceutycznych oraz wyrobów medycznych. Jedną ze kluczowych zmian jest zwiększenie dostępności do rehabilitacji.

Ustawa jest dobrym rozwiązaniem w odniesieniu do obszaru rehabilitacji. Najważniejszym jej elementem jest poprawienie dostępności do rehabilitacji i skrócenie czasu oczekiwania (korzystanie poza kolejnością), a zniesienie limitów finansowania ma na celu umożliwienie wdrożenia  zindywidualizowanej terapii i dostosowanie jej potrzeb do realnych potrzeb pacjenta.

POZA KOLEJNOŚCIĄ

Korzystanie poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oznacza, że pacjenci uprzywilejowani mają prawo do:

  • świadczeń poza kolejnością przyjęć wynikającą z prowadzonej przez świadczeniodawcę (gabinet, przychodnię, ośrodek mający kontrakt z NFZ) listy oczekujących;
  • udzielania tych świadczeń w dniu zgłoszenia;
  • w przypadku, gdy udzielenie świadczenia nie jest możliwe w dniu zgłoszenia, świadczeniodawca wyznacza inny termin. Jest to również termin poza kolejnością przyjęć wynikającą z prowadzonej przez niego listy oczekujących.

BEZ LIMITÓW

W przypadku osób o znacznym stopniu niepełnosprawności ustawa znosi limit finansowania świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu rehabilitacji leczniczej w ramach umów zawieranych przez Narodowy Fundusz Zdrowia i finansowanych z jego budżetu. Dla pacjenta oznacza to możliwość prowadzenia zindywidualizowanej i lepiej dostosowanej do jego potrzeb terapii. Po danym cyklu terapeutycznym, którego długość została określona w Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 roku w prawie świadczeń gwarantowanych w zakresu rehabilitacji medycznej (Dz.U. z 2018 poz. 465), pacjent będzie mógł wystąpić o dalsze usprawnianie na podstawie orzeczenia i nowego skierowania. Warto pamiętać, że intensywność terapii musi być dostosowana do danego pacjenta. Zbytnia intensywność może przynieść negatywne skutki, o czym czasami zapominają pacjenci, którzy pragnąc szybkich czy bardziej spektakularnych efektów przeciążają swoje organizmy.

WYMAGANE DOKUMENTY

Dokumentami potwierdzającymi szczególne uprawnienia osób o ZNACZNYM STOPNIU NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI wynikające z ustawy z dnia 9 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności (Dz.U. poz. 932) są:

  • 1) orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności

    wydane przez:

    a) powiatowe/miejskie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności
    b) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności

  • 2) za równorzędne z ww. orzeczeniami uznaje się:

    a) orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów wydane przed 1 stycznia 1998 r. przez Komisje Lekarskie ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia;

    b) orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji wydane przez lekarza orzecznika ZUS;

    c ) orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji wydane przez lekarza orzecznika ZUS;

    d) orzeczenie o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, pod warunkiem uzyskania przez daną osobę prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, wydane przez KRUS przed 1 stycznia 1998 r.;

    e) orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidztwa wydane przez komisje lekarskie podległe MON lub MSWiA, przed 1 stycznia 1998 r., na podstawie odrębnych przepisów dotyczących niezdolności do służby

  • 3) wyroki sądowe

    Wyroki sądu pracy i ubezpieczeń społecznych wydane w postępowaniu odwoławczym od:

    a) orzeczenia wydanego przez wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności

    b) decyzji organu rentowego w sprawie ubezpieczeń społecznych

    stanowią podstawę do zaliczenia danej osoby do osób niepełnosprawnych

    Uwaga! W przypadku uzyskania wyroku sadowego, który w części modyfikuje orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności dokumentami potwierdzającymi status osoby niepełnosprawnej są wyrok sądu oraz orzeczenie zespołu w części nie objętej rozstrzygnięciem sadu zawartym w wyroku.

    Ważne! W przypadku braku wewnętrznej spójności wyroku sądu pracy i ubezpieczeń społecznych i orzeczenia zespołu wojewódzkiego w części nie zaskarżonej zespoły wojewódzkie nie są uprawnione zarówno do zmiany orzeczenia w części niezaskarżonej, jak też zmiany wyroku sądu celem zapewnienia wewnętrznej spójności takiego rozstrzygnięcia. Zespoły wojewódzkie są związane rozstrzygnięciem zawartym w wyroku sądu.

  • 4) legitymacje

    Legitymacje wydane w różnym czasie, nie zawsze zawierają określenie będące podstawą do korzystania z omawianego uprawnienia, lub też będą zawierały, ale nie będzie możliwe ich odczytanie z uwagi na zakodowanie pod postacią QR kodu.

    Ważne jest, że stopień niepełnosprawności wpisuje się w legitymacji wyłącznie na wniosek osoby niepełnosprawnej. Do 31 sierpnia 2017 r. stopień niepełnosprawności wpisywany był z urzędu.

    Jeżeli osoby chcące korzystać z uprawnienia przysługującego osobom uznanym za niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności, będą okazywać się legitymacją osoby niepełnosprawnej, nie pozwalającymi jednoznacznie stwierdzić, że dotyczą znacznego stopnia niepełnosprawności, należy prosić o okazanie dokumentu źródłowego tj. orzeczenia.

    Należy też zwrócić uwagę na termin ważności legitymacji.

    Wzory legitymacji poniżej:

    niepełnosprawni_wzory_legitymacji

Infografika przygotowana przez Ministerstwo Zdrowia nt Rehabilitacji osób ze znacznym stopniem niepełnosprawnościPobierz

* Podstawy prawne:

– ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 511, z późn.zm.)
– ustawa z dnia 9 maja 2018 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności (Dz.U. poz. 932)
– ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków medycznych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych
– ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. 2017 poz. 1938)