PL

Podwyżki dla fizjoterapeutów – odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania.

NFZ podał kluczowe terminy finansowania podwyżek uchwalonych w nowelizacji ustawy o najniższych płacach w placówkach zdrowotnych:

  • do 8 lipca AOTMiT ma mieć gotowe rekomendacje zawierające mechanizm zwiększenia wycen dla szpitali;
  • 13 lipca – termin dla dyrektorów szpitali do zawarcia porozumienia ze związkami zawodowymi;
  • I połowa lipca – nowelizacja OWU, czyli ogólnych warunków umów zawieranych przez placówki z NFZ oraz zmiana planu finansowego NFZ;
  • 15-31 lipca – aneksowanie umów z NFZ
  • po 10 sierpnia – dystrybucja dodatkowych pieniędzy potrzebnych na sfinansowanie wzrostu najniższych płac.

Poniżej prezentujemy najczęściej zadawane pytania odnoszące się do podwyżek minimalnego wynagrodzenia fizjoterapeutów od 1 lipca 2022 r. wraz z odpowiedziami.

1. Kogo obejmuje ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych?

Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1801 z późn. zm.), dalej jako „u.s.u.”, Ustawa określa sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, zatrudnionych w podmiotach leczniczych, uwzględniający rodzaj wykonywanej pracy oraz sposób osiągania najniższego wynagrodzenia zasadniczego. W związku z powyższym, treścią przepisów przytoczonej ustawy objęci są pracownicy wykonujący zawód medyczny (fizjoterapeuci) zatrudnieni w podmiotach leczniczych. Warunkiem koniecznym do objęcia przepisami u.s.u. fizjoterapeutów jest wykonywanie przez nich czynności zawodowych w podmiotach leczniczych na podstawie umowy o pracę.  

Tutaj znajdziesz pełny tekst ustawy: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20170001473/U/D20171473Lj.pdf

2. Do kiedy podmiot leczniczy powinien dokonać podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego fizjoterapeuty?

29 czerwca 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1352), dalej jako „ustawa zmieniająca”. Ustawa zmieniająca wprowadziła wiele zmian do u.s.u.

Zgodnie z nową treścią art. 3 ust. 1 u.s.u., do dnia 1 lipca 2022 r. podmiot leczniczy dokonuje podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracownika wykonującego zawód medyczny, którego wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, do wysokości nie niższej niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze, ustalane zgodnie z ww. ustawą.

Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy wynagrodzenie zasadnicze danego fizjoterapeuty jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego ustalanego zgodnie z art. 3 u.s.u., podmiot leczniczy (pracodawca) ma obowiązek dokonania podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego tego pracownika.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy zmieniającej, porozumienie w sprawie sposobu podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego ustalają strony uprawnione w danym podmiocie leczniczym do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, z mocą od dnia 1 lipca 2022 r. Jeżeli w przytoczonym terminie porozumienie nie zostanie zawarte, w terminie 7 dni od dnia upływu przytoczonego powyżej terminu, sposób podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego ustala w drodze zarządzenia kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący.  

Powyższe oznacza, że porozumienie w sprawie sposobu podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego powinno zostać zawarte do dnia 13 lipca 2022 r., z mocą od dnia 1 lipca 2022 r.

W przypadku braku porozumienia, sposób podwyższenia wynagrodzenia powinien być ustalony w drodze zarządzenia przez kierownika podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący podmiot leczniczy do dnia 20 lipca 2022 r., z mocą od dnia 1 lipca 2022 r.

3. Jaka jest od dnia 1 lipca 2022 r. wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego fizjoterapeuty, w zależności od wymaganego wykształcenia na zajmowanym stanowisku?

Zgodnie z nową treścią art. 3 ust. 1 u.s.u., do dnia 1 lipca 2022 r. podmiot leczniczy dokonuje podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracownika wykonującego zawód medyczny, którego wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, do wysokości nie niższej niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze, ustalane zgodnie z ww. ustawą.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 9 lutego 2022 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2021 r. (M.P. poz. 175) kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku 2021 r. wyniosła 5662,53 zł.

Należy również pamiętać, że współczynniki wskazane w załączniku do ww. ustawy odnoszą się do osób z konkretnymi kwalifikacjami, ale wymaganymi na zajmowanym stanowisku, a nie faktycznie posiadanymi.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z treścią po nowelizacji, od dnia 2 lipca 2022 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty:

  • na stanowisku fizjoterapeuty z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów I stopnia oraz fizjoterapeuty z wymaganym średnim wykształceniem nie może być niższe od kwoty brutto 5322,78 zł (5662,53 zł *0,94);
  • na stanowisku fizjoterapeuty wymagającego wyższego wykształcenia na poziomie magisterskim, bez specjalizacji nie może być niższe od kwoty brutto 5775,78 zł (5662,53 zł *1,02);
  • na stanowisku fizjoterapeuty wymagającego wyższego wykształcenia i specjalizacji nie może być niższe od kwoty brutto 7304,66 zł (5662,53 zł *1,29).

4. Gdzie można zweryfikować, do której grupy zawodowej zalicza się stanowisko pracy zajmowane przez fizjoterapeutę?

Zgodnie z brzmieniem art. 5a u.s.u., od dnia 1 lipca 2022 r. w umowie o pracę pracowników wykonujących zawód medyczny lub pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny wskazuje się, do której grupy zawodowej określonej w załączniku do ustawy jest zaliczone zajmowane przez pracownika stanowisko pracy.

Strony umowy o pracę, zawartej przed wejściem w życie ustawy zmieniającej, dostosowują tę umowę do ww. wymogów, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej. 

Powyższe oznacza, iż wszystkie umowy o pracę zawierane pomiędzy fizjoterapeutami a podmiotami leczniczymi od dnia 1 lipca 2022 r. musza zawierać informację wskazującą, do której grupy zawodowej jest zaliczone zajmowane przez pracownika stanowisko pracy.

Jedynie uowy o pracę zawarte przed wskazaną powyżej datą, muszą zostać dostosowane do powyższego wymogu przez strony stosunku pracy w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, tj. w terminie do dnia 29 grudnia 2022 r.

5. Jakie podmioty lecznicze obejmuje u.s.u.?

U.s.u. obejmuje wszystkie podmioty lecznicze: zarówno podmioty lecznicze będące placówkami publicznymi, jak i podmioty lecznicze będące placówkami prywatnymi.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 633 z późn. zm.), dalej jako „u.d.l.”, Podmiotami leczniczymi są:

1) przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,

2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,

3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1050),

4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383 oraz z 2021 r. poz. 1192 i 2333),

5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,

5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,

6) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,

7) jednostki wojskowe

– w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

6. Czy podmioty lecznicze będące podmiotami prywatnymi udzielającymi świadczeń zdrowotnych jedynie na zasadach komercyjnych (bez kontraktu z NFZ) mogą otrzymać dofinansowanie na podwyższenie wynagrodzeń dla personelu pracowniczego?

Przepisy prawa nie przewidują na chwilę obecną możliwości dofinansowania prywatnych podmiotów leczniczych, które nie udzielają świadczeń zdrowotnych w ramach NFZ.

7. Czy fizjoterapeutom pracującym w Domach Pomocy Społecznej również przysługuje podwyższenie minimalnego wynagrodzenia zasadniczego?

U.s.u. dotyczy wyłącznie fizjoterapeutów wykonujących pracę w pomiotach leczniczych na podstawie umowy o pracę. Domy Pomocy Społecznej nie są podmiotami leczniczymi, w związku z czym pracowników pracujących w tych podmiotach nie obejmują regulacje u.s.u.

KIF cały czas prowadzi działania, aby DPS zostały wreszcie uznane za podmioty prowadzące działalność leczniczą. Tym samym fizjoterapeuci pracujący w DPS automatycznie uzyskaliby prawo do podwyżek najniższego wynagrodzenia. Dowiedz się więcej: https://www.cowzdrowiu.pl/aktualnosci/post/rewolucja-w-dps-co-o-niej-sadza-przedstawiciele-srodowisk-medycznych

8. Czy u.s.u. obejmuje zakłady opiekuńczo-lecznicze, zakłady pielęgnacyjno-opiekuńcze, zakłady rehabilitacji leczniczej, hospicja?

U.s.u. swoim zakresem obejmuje wszystkie podmioty lecznicze. Zgodnie z treścią art. 100 ust. 1 u.d.l. podmioty, które zamierzają wykonywać działalność leczniczą są zobowiązane uzyskać wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Rejestr podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą jest jawny. W celu weryfikacji, czy podmiot, w którym fizjoterapeuta pracuje, jest podmiotem leczniczym, należy odnaleźć podmiot w przytoczonym powyżej rejestrze na stronie https://rpwdl.ezdrowie.gov.pl/

9. Czy fizjoterapeutce zatrudnionej w podmiocie leczniczym, będącej na zwolnieniu chorobowym lub urlopie macierzyńskim przysługuje podwyższenie wynagrodzenia?

Zgodnie z treścią art. 92 § 1 pkt 1-2, § 2 i § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.), dalej jako „k.p.”, za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:

  • choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
  • wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

Wynagrodzenie oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Za czas niezdolności do pracy, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Zgodnie natomiast z art. 184 k.p., Za okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu ojcowskiego przysługuje zasiłek macierzyński na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1133 z późn. zm.), dalej jako „u.ś.p”, określa zasady przyznawania zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.ś.p., Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku (art. 11 ust. 1 u.ś.p.).

Miesięczny zasiłek macierzyński za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku (art. 31 ust. 1 u.ś.p.). Wskazać należy, że 100% podstawy wymiaru zasiłku stanowi zasadę, od której przewidziane są w ustawie wyjątki.

Zasiłek macierzyński przysługuje przez okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu ojcowskiego. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 29a ust. 1, art. 36 ust. 1 u.ś.p.).

Do ustalania podstawy zasiłku macierzyńskiego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36-42 i art. 45 (art. 47 u.ś.p.)

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że zmiana wysokości wynagrodzenia za pracę wprowadzona w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub macierzyńskiego pozostaje bez wpływu na jego podstawę. Dzieje się tak, ponieważ przy obliczaniu zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego bierze się pod uwagę wynagrodzenie pracownicy za okres pełnych 12 miesięcy kalendarzowych przepracowanych przed miesiącem, w którym powstała niezdolność do pracy.

Dodatkowo, jeśli podniesienie płacy nastąpi w trakcie pobierania zasiłku chorobowego albo macierzyńskiego, pracownik nie otrzyma wyrównania, czyli różnicy wynagrodzenia za okres przebywania na zwolnieniu z powodu choroby lub na urlopie macierzyńskim.

Jeżeli w czasie korzystania z urlopu macierzyńskiego lub ze zwolnienia z powodu choroby w miejscu pracy mają miejsce podwyżki, to bezpośrednio po powrocie do pracy wynagrodzenie pracownicy powinno zostać odpowiednio podwyższone.

10. Jak reagować w sytuacji, w której pracodawca nie chce podwyższyć wynagrodzeń lub próbuje bezprawnie przenieść pracownika z umowy o pracę na inną niż stosunek pracy formę zatrudnienia?

Zgodnie z treścią art. 4 u.s.u., kontrolę wykonywania przepisów art. 3, art. 3a i art. 5 przeprowadza:

  1.  podmiot tworzący w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej na zasadach określonych w tej ustawie;
  2. Państwowa Inspekcja Pracy na zasadach określonych w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1251 oraz z 2021 r. poz. 1529).

Podmiotem tworzącym jest podmiot albo organ, który utworzył podmiot leczniczy w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jednostki budżetowej albo jednostki wojskowej.

W przypadku niezgodnego z prawem działania pracodawcy w postaci braku podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego fizjoterapeuty, sprawę należy zgłosić odpowiednio do podmiotu tworzącego lub do Państwowej Inspekcji Pracy.

Ponadto, uchwałą nr 706/I KRF Krajowej Rady Fizjoterapeutów z dnia 7 kwietnia 2022 r. w sprawie Rzecznika Praw Fizjoterapeutów ustanowiono przy Krajowej Radzie Fizjoterapeutów Rzecznika Praw Fizjoterapeutów. Krajowa Rada Fizjoterapeutów w dniu 7 czerwca 2022 r. powołała Pana Tomasza Maickiego na stanowisko Rzecznika Praw Fizjoterapeutów.

https://kif.info.pl/rzecznik-praw-fizjoterapeutow/

Do zadań Rzecznika należy m.in.:

  1. występowanie w obronie godności zawodu fizjoterapeuty, dobrego imienia fizjoterapeutów oraz zbiorowych interesów fizjoterapeutów;
  2. wspieranie fizjoterapeutów w kontaktach z organami władzy i administracji publicznej, pracodawcami, pacjentami i reprezentującymi pacjentów organizacjami;
  3. ochrona w przypadku naruszeń przepisów prawa związanych z zatrudnieniem fizjoterapeutów;
  4. podejmowanie interwencji, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w razie naruszenia praw indywidualnych fizjoterapeutów
  5. monitorowanie i analizowanie zagrożeń dla godności zawodu fizjoterapeuty.

Z Rzecznikiem Praw Fizjoterapeutów można skontaktować się:

  • telefonicznie: 663-817-580 (poniedziałek, środa, piątek, w godzinach 12:00-14:00)
  • mailowo: [email protected]